Link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ
Kapelusz - średnicy od 5 do 15 cm, (spotyka się starsze owocniki znacznie większe) kształtem przypomina ostrygę lub wydłużony język; kolor od białego do ciemnoszarego, najczęściej siny, gładki, matowy.
Blaszki - u młodych owocników białe, później ciemnieją (brązowieją) zbiegają na trzon, wysyp zarodników biały lub brązowawy.
Zarodniki - wysyp biały, 7-15 x 2.5-5.5 μm
Trzon - białawy, głęboko osadzony w kapeluszu zwykle krótki, a nawet ledwo zaznaczony.
Miąższ - masywny, biały, o łagodnym smaku i delikatnym zapachu grzybowym.
Występowanie - rośnie na pniach drzew liściastych, grzybnia powoduje białą zgniliznę drzewa, można go spotkać najczęściej koło dróg, na ściętych pniach topól i wierzb, w lesie na powalonych pniach bukowych.
Owocniki pojawiają się późną jesienią (listopad ), a podczas łagodnej zimy nawet w styczniu i lutym.Wysyp jest obfity; na jednym pniu, pozostałym po ścięciu topoli można zebrać nawet kilkanaście kilogramów owocników.
Boczniak występuje głównie w środkowym paśmie półkuli północnej, ale spotyka się go również na półkuli południowej.
Uwagi - boczniak jest grzybem jadalnym średniej jakości, ale cenionym przez zbieraczy, ponieważ nie jest atakowany przez owady i występuje w okresie, gdy poza zimówką aksamitnotrzonową, nic więcej nie rośnie; najlepiej smakuje obgotowany i przyrządzony jak kotlet schabowy, może być także marynowany, duszony w śmietanie itp. Jest grzybem uprawianym na skalę masową. można go uprawiać amatorsko na pniach, kłodach, grubych gałęziach.Ma wiele walorów zdrowotnych.
Gatunki podobne - niezbyt wytrawni grzybiarze mogą mylić boczniaka ostrygowatego z pokrewnymi gatunkami a m.in. z Pleurotus colombinus (rośnie przeważnie na drzewach iglastych) i P. pulmonarius (grzyb ma zapach moczu, stare owocniki żółkną), które w Polsce uważane są za niejadalne. Także z Łyczak późny Sarcomyxa serotina
