Jeśli chciałbyś posmakować świeżych koźlarzy a miałbyś okazję być we Włoszech (co raczej obecnie z uwagi na pandemie jest niemożliwe) najlepiej pojechać do krajów śródziemnomorskich np do Włoszech.
Kilka dni temu jedna z uczestników grupy na FB – Sympatyków Portalu NaGrzyby.pl – Elzbieta Gileta pokazała nam piękne świeże grzyby które zbierała 11 stycznia tego roku. Początkowo trudno było ustalić jakie to są grzyby bo przypominały trochę borowiki, trochę podgrzybki ale w końcu okazało się że są to koźlarze… Ich łacińska nazwa to Leccinellum corsicum
Ten grzyb nie ma polskiej nazwy bo nie występuje w Polsce ale jakby można było mu nadać nazwę nadałbym mu koźlarz korsykański bo po łacinie nazwa corsicum wskazuje że tam go początkowo znajdowano.
Koźlarz ten nie rośnie w typowych jak dla nasz środowiskach wśród drzew typu brzoza, topola, dąb czy świerk. Rośnie w „krzaczorach” nad wybrzeżem w środowisku dość ekstremalnym jak dla grzybów. Często rośnie dzikich pod krzakami czystków (Cistus sp).
Zobaczcie gdzie rośnie i jak wygląda.
Tak wyglądają te grzyby.
Zdjęcia : Elżbiety Gileta
Od dziś będzie można oglądać też te grzyby w portalowym atlasie grzybów bo kto wie może kiedyś przywędrują te grzyby do Polski jak słynne „borowiki amerykańskie” czyli złotaki wysmukłe.
Link do portalowego atlasu >>> https://nagrzyby.pl/atlas?id=5778
Leccinum corsicum – koźlarz korsykański
Opis: kapelusz o średnicy od 4 do 8 cm, początkowo kulisty, półkulisty, następnie wypukły spłaszczony; gruby brzeg. Skórka na początku nieco owłosiona, ale wkrótce gładka, nieco lepka w deszczową pogodę. Grudkowata powierzchnia, popękana przy suchej i wietrznej pogodzie, kolor od czerwonawo-brązowego do ciemnobrązowego.
Pory : małe, zwarte, kanciaste, początkowo jaskrawożółte, później żółtobrązowe z wiekiem. Długie, żółte. Stają się czerwonawo-brązowe po potarciu.
Zarodniki: wrzecionowaty. 15-18 X 5-7 mikronów.
Trzon : pulchne, pogrubione w środku i zwężające się u nasady, stosunkowo krótkie, jasnożółte do jasnożółtych, pokryte czerwono-brązowymi ziarnkami, u starych okazów cylindryczne.
Miąższ : zwarty, biało-kremowy, po przekrojeniu zmienia kolor na liliowo-różowy, potem szary. Przyjemny zapach i przyjemny smak.
Występowanie: Grzyby z rejonu Morza Śródziemnego, niziny i wybrzeża; wiosną i jesienią a na obszarach przybrzeżnych do późnej zimy; lubi gleby krzemionkowe; zawsze występuje w pobliżu krzewów czystka (Cistus sp) >>> https://pl.wikipedia.org/wiki/Cistus_monspeliensis
Jadalność: Bardzo smaczny Bardzo ceniony przez grzybiarzy Sardynii, zwłaszcza w prowincji Cagliari.
Możliwość pomyłki: Można go pomylić z Leccinum lepidum od którego różni się mniejszym rozmiarem i bardziej pulchnym wyglądem, ciemniejszym naskórkiem z tendencją do pękania, miąższem lekko zmieniającym się w liliowo-różowy. Leccinum lepidum pojawiają się w dębach korkowych i gajach dębowych.
Polecam link >>> https://www.funghiitaliani.it/topic/17519-leccinellum-corsicum-rolland-bresinsky-manfr-binder-2003/
Film:
Wiesław Kamiński(http://www.NaGrzyby.pl)