Nie wiem, jak Wy trzymacie nerwy na wodzy, ale ja zazwyczaj przypominam sobie o aparacie jak już wszystko wyzbierane 
. Ponieważ dziś piątek, a mieszkam pod lasem, postanowiłam uprzedzić rozmaitych „weekendowców” i zajrzeć do „swoich” lasów. Nikt się jeszcze nie zorientował, że są prawdziwki, więc byłam pierwsza. Od lat nie miałam takiej frajdy, żeby z daleka widzieć porządne prawusy w takiej fazie rozwoju. Te dwa np. miały ok 17 cm średnicy i były tylko trochę zalokatorzone.
Prawdziwki w tym roku znajduję tylko w całkiem dla mnie nowych miejscówkach – młode dąbrowy. Zeszłoroczne liście takie same napuszone jak jesienią (brak śniegu zimą) więc wypatrzenie czegokolwiek jest wyzwaniem. Parę znalazłam w lasku sosnowo – brzozowym. Rosną jak głupie. Jeden to nawet tak pędził, że się wyprzedził i tak wygląda ów schizofrenik.
Podgrzybki gdzieniegdzie pojedyncze. W brzozowym zagajniku małe, jędrne koźlaczki, ale nie wchodziłam głębiej, gdyż koszyk zbyt już się wypełnił prawdziwkami i podgrzybkami. W pewnym momencie poddałam się i wezwałam na pomoc męża, żeby zabrał wszystko, a ja pójdę dalej.
Poszłam i jeszcze koszyk podgrzybków, kurek i parę koźlaczków nazbierałam.
A muchomorów rdzawobrązowych wszędzie pełno.
W całym domu rozchodzi się zapach suszonych prawdziwków. Jak tak dalej pójdzie, będę musiała nabyć drugą suszarkę…
Co do prawdziwków, to niestety z 50% do wyrzucenia (oczywiście w specjalne miejsce w ogrodzie 
).
