Wapieniolubne porosty z okolic miejscowości Mirów, Bobolice i Góry Zborów w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej cz.1a.
Długi weekend pozwolił mi na zrealizowanie dawno planowanego wyjazdu historyczno-przyrodniczego szlakiem „Orlich Gniazd”. Przejechałem tego dnia w sumie 430km. Była okazja podziwiania wspaniałości Jury Krakowsko-Częstochowskiej, w tym zamków w Mirowie i Bobolicach, kilku jaskiń oraz Góry Zborów wraz z Jaskinią Głęboką. Zainteresowanych odsyłam na strony internetowe:
http://orlegniazda.pl/Poi/Pokaz/2889
http://polskieszlaki.pl/zamek-bobolice.htm
http://polskieszlaki.pl/gora-zborow.htm
W każdym z tych miejsc spotkać można porosty kalcyfilne (calcicolous lichens), głównie z krytycznego rodzaju Caloplaca i Aspicilia, ale również wiele innych. Nie jest łatwo odszukać plechy na jednolitym tle wapieni jurajskich, ale zawsze można popróbować. O wiele trudniej oznaczyć znalezione okazy. Przed napisaniem tej relacji konsultowałem się z lichenologami oraz zapoznałem się z lichenologiczną literaturą dotyczącą tego regionu. Nie dysponuję teraz czasem na dokładniejsze analizy chemiczne i mikroskopowe, pozwólcie zatem, że zaprezentuję zdjęcia znalezisk oznaczonych oraz tych, które na oznaczenie poczekają zapewne aż do jesieni i zimy.
Na początek rodzaj Aspicilia reprezentowany przez pospolity w tym terenie Aspicilia calcarea (dzbanusznik wapieniowy) oraz Circinaria contorta (dawniej dzbanusznik rozproszony)
Na skałach znalazłem też znacznie rzadszy w Polsce Bagliettoa parmigerella (bagliettoa niebieskozielona). Stanowi on nowość w mojej kolekcji:
Potem była już prawdziwa feeria Caloplaca sp. (jaskrwców). Kilka oznaczyłem z marszu (patrz opisy), reszta potem zgodnie z zapowiedzią. Tu oczywiście mile widziane podpowiedzi 
W tym ciekawy dla mnie:
Oraz pozostałe:
oraz stary znajomy, nie tylko z Krakowa
Większość ścian skał porastały okazałe w większości plechy Lecanora muralis (misecznicy murowej). Można było się napatrzeć na olbrzymią zmienność tego gatunku. Na wapieniach dopiero dokładnie to widać !
Były też czarnoowocnikowe plechy chyba Lecidella stigmatea (amyłki znaczonej) i Verrucaria nigrescens (brodawnicy czarniawej):
Na zboczach Góry Zborów królowały plechy Protoblastenia rupestris (kulistki skalnej) oraz Lepraria sp. (liszajców). Wśród tych ostatnich podobne do Lepraria vouauxii, Lepraria lobificans i Lepraria crassissima. Niestety nie są możliwe do oznaczenia w warunkach amatorskich.
Spotkałem też i inne porosty, o oznaczeniu których trudno nawet pomarzyć. Zobaczcie sami:
Przyznam, że po powrocie wiedziałem co znaczy zmęczenie, ale również co znaczy radość.
