W ubiegłym roku po 100 latach po raz pierwszy znaleziono gąskę sosnową w Gminie Zawoja znalazła grzyby Beata Starowicz. To zdjęcia z tego znaleziska. W tym roku Beata Starowicz znalazła kolejne stanowiska tego grzyba.
Te grzyby zasuszone pokazywałem w czasie programu Pytanie na śniadanie 23.08.22
Proszę o zapoznanie się z ciekawym artykułem naukowym na temat tego grzyba.
Tło:
Prawie wszystkie znane na całym świecie gatunki jadalnych grzybów mikoryzowych (EMM) lub gatunki blisko spokrewnione rosną naturalnie w Chinach. Jednak Chiny mają kilka wyjątkowych grzybów jadalnych ze względu na ich rzadką dystrybucję w pozostałej części świata oraz ze względu na ich duże znaczenie gospodarcze.
Cel:
Przegląd stanu techniki w Chinach jednego z EEM o największym znaczeniu na świecie: Tricholoma matsutake .
Wyniki i wnioski:
Matsutake to zespół blisko spokrewnionych gatunków, które są rozprowadzane na całym świecie i tradycyjnie były bardzo poszukiwane w Japonii. Wzrost matsutake basidiomata zaczyna się od mieszanki gleby z grzybnią i ektomikoryzą zwaną „shiro”. Rozwój shiro jest ściśle skorelowany z wiekiem roślin żywicielskich. U Pinus densiflora zwykle zaczyna się, gdy drzewa mają 10-20 lat. Basidiomata zaczyna się produkować trzy do czterech lat po uformowaniu shiro. Pozyskiwanie i handel tym gatunkiem stanowią ważne źródło utrzymania dla chińskich lokalnych rolników, zwłaszcza w wiejskich regionach górskich, gdzie dochód netto jest stosunkowo niski. Obecnie istnieją różne inicjatywy mające na celu ochronę i uprawę grzyba matsutake.
WSTĘP
Matsutake [ Tricholoma matsutake (S. Ito i S. Imai) Singer] to tradycyjny specjalny przysmak w Japonii. Od połowy lat 70. Japonia importuje rocznie ponad 3000 ton matsutake z Chin i innych krajów ( Wang, 1995 ). Matsutake stał się jednym z najbardziej znanych jadalnych grzybów mikoryzowych na świecie ( Ogawa, 1978 ; Wang, 1995 ; Hosford et al., 1997 ; Danell, 2002 ). Wynika to z wyjątkowego smaku, wysokiej wartości handlowej i szerokiej naturalnej dystrybucji. Trwają poszukiwania nowych obszarów produkujących matsutake, a Meksyk, Bhutan, Szwecja i Gwatemala są krajami eksportującymi matsutake ( Danell, 2002 ;Hosford i in., 1997 ).
Matsutake (matsu = sosna, weź = grzyb) to japońska nazwa zwyczajowa T. matsutake rosnącego wyłącznie w lasach sosnowych w Japonii. W Chinach matsutake ma różne nazwy, w tym „song-koumo” (sosna- Tricholoma ), „song-rong ” (grzyb sosnowy), „song-jun” (grzyb sosnowy) i „qing-gang-jun”. ” (dąb-grzyb) ( Wang, 1995 ). Zbiór i handel matsutake to ważna działalność gospodarcza lokalnie w Chinach. Kraj ten rozpoczął eksport T. matsutake do Japonii z północnego wschodu pod koniec lat 70. (około 10-30 ton rocznie). Od lat 90. kolejny duży T. matsutakeobszarem produkcji są południowo-zachodnie Chiny (Junnan, Syczuan i Tybet). Chiny stały się największym na świecie krajem eksportującym matsutake, z ponad 1000 ton matsutake eksportowanych do Japonii rocznie ( Wang, 1995 ; Yang i in., 2007). Pozyskiwanie, przetwarzanie i handel matsutake stały się ważną gałęzią przemysłu i przyniosły chińskiej gospodarce wiele milionów dolarów zagranicznych. Obszary produkcji matsutake w Chinach to odległe regiony górskie, w których rolnictwo jest ubogie, a zatem zapewniają one ważne dochody lokalnym społecznościom. W hrabstwie Shangri-La, Yunnan, 80% rolników zajmuje się komercyjnymi zbiorami, przetwarzaniem i handlem matsutake, generując do 50-60 000 RMB rocznie na rodzinę; 5 do 20 razy więcej niż roczny dochód normalnej rodziny rolniczej ( rysunki 1 i 2)
Tricholoma matsutake pośrednikowi na targu dzikich grzybów, Zhongdian, Yunnan.
Kompleks gatunkowy
T. matsutake jest uważany za prawdziwy (po japońsku hong) matsutake w Japonii. Rośnie w wielu częściach Azji (Japonia, Chiny, Korea Północna, Korea Południowa, Rosja i Bhutan), Europy (Turcja, Szwecja, Finlandia, Norwegia, Niemcy, Czechosłowacja, Austria, Szwajcaria i Włochy) oraz Afryki Północnej ( Algieria i Maroko). W Chinach występują blisko spokrewnione gatunki. Tricholoma bakamatsutake Hongo (fałszywe matsutake) występuje głównie w lasach dębowych i ma silniejszy aromat podobny do matsutake, ale ma mniejszą wartość handlową. Tricholoma fulvocastaneum Hongo to kolejny spokrewniony gatunek o mniejszej wartości handlowej. W Chinach odkryto niedawno trzy nowe gatunki; T. lavendulophyllum FQ Yu , T. longicystidium FQ Yu orazT. pseudomatsutake FQ Yu. Należą one genetycznie i morfologicznie do grupy matsutake (Yu, 2007). T. matsutake (S. Ito i S. Imai) Singer var. formosana Sawada została opisana przez Sawadę (1931) na podstawie kolekcji matsutake z Tajwanu i jest obecnie uważana za synonim T. matsutake.
Tricholoma magnivelare (Peck) Redhead (grzyb sosnowy lub biały matsutake) jest blisko spokrewnionym gatunkiem o dobrej wartości handlowej, występującym w Kanadzie, USA i Meksyku ( Hosford et al., 1997 ). Tricholoma caligatum to kolejny blisko spokrewniony gatunek, występujący głównie w południowej Europie ( Kytövuori, 1989 ), bez wartości handlowej ze względu na gorzki smak. Te dwa gatunki nie występują w Chinach.
Matsutake i gatunki pokrewne występują głównie w północno-wschodnich i południowo-zachodnich Chinach. Na północnym wschodzie matsutake występuje w lasach sosnowych wzdłuż wschodnich pasm górskich; Góry Xiaoxingan-ling i Changbai, między 200 m a 1500 m npm W południowo-zachodnich Chinach matsutake występuje w lasach sosnowych i dębowych na dużych wysokościach między (1200-) 2000 a 3500 (-4200) m npm w Yunnan, Sichuan, i Tybet. Matsutake znajduje się również na górze Yushan na Tajwanie.
Na podstawie analizy molekularnej ( Murata i wsp., 2008 ) T. matsutake można podzielić na dwa genotypy; genotyp A odnosi się do grzybów w Japonii, Półwyspie Koreańskim i północno-wschodnich Chinach, a genotyp B odnosi się do grzybów w południowo-zachodnich Chinach. Genotyp A można dalej podzielić na trzy podgenotypy: podgenotypy 1 i 2 odnoszą się do grzybów w Japonii, podgenotyp 3 do grzybów na Półwyspie Koreańskim, a podgenotyp 4 do grzybów w południowo-zachodnich Chinach. Uważamy, że biogeografię genotypów matsutake można zadowalająco wyjaśnić za pomocą modelu wikariańskiego. Może być również powiązany z różnymi stowarzyszeniami goszczącymi. Grzyby matsutake genotypu A kojarzone są głównie z Pinus densifloragenotypu B są związane z różnorodnością gatunków Pinus , Quercus , Lithocarpus i Castanopsis ( Wang, 1995 ; Yu, 2007).
Shiro: kolebka matsutake
Tricholoma matsutake i pokrewne gatunki tworzą charakterystyczne kolonie grzybów w glebie zwane shiro (= biały, zamek lub miejsce) w języku japońskim. Kolonie te są białe w lasach sosnowych, do jasnoszarych w lasach dębowych i składają się z zwartej masy grzybni, która kolonizuje wszystko w glebie shiro, w tym korzenie roślin (drobne korzonki i grube korzenie macierzyste, granulki gleby i skały oraz przerwy między glebą granulki ( Rysunek 3 ). Shiro można podzielić na kilka stref, w tym strefę maksymalnego wzrostu grzybni i infekcji korzeni, gdzie wytwarzane są owocniki. Po owocowaniu korzenie zapadają się i obumierają, a gleba staje się wyjątkowo hydrofilowa. Owocniki i primordia występują tylko w shiros Shiro jest miejscem narodzin grzyba matsutake.
Pinus yunnanensis , Huize, Yunnan.
Rozwój Shiro jest ściśle skorelowany z wiekiem roślin żywicielskich i zwykle rozpoczyna się, gdy drzewa Pinus densiflora mają od 10 do 20 lat. Owocniki zaczynają być produktywne trzy do czterech lat po uformowaniu shiro . Shiro przesuwa się od 100 do 200 mm rocznie. Produkcja Matsutake osiąga szczyt, gdy shiros przybiera postać okręgów, łuków lub innych nieregularnych kształtów. W końcu shiro załamuje się i znika, a produkcja owocników spada do zera. Shiros może przetrwać i nadal produkować owocniki przez kilka lat, nawet jeśli drzewa żywicielskie są wycięte ( Ogawa, 1978 ; Wang, 1995 ).
Występowanie Shiro jest związane z warunkami środowiskowymi, w tym topografią, roślinnością i glebami. Shiros zwykle występuje na średnich i wyższych partiach wzgórz, na nasłonecznionych i półsłonecznych zboczach ( Wang, 1995 ; Gong i in., 1999 ), gdzie korona roślin zapewnia jedynie 50-80% pokrycia, a warstwa krzewów jest stosunkowo rzadka. Odpowiednie gleby to dobrze przepuszczalne, ubogie, kamienisto-piaszczyste lub piaszczyste gleby gliniaste, sucho-wilgotne i nie mokre, o pH 4,5 do 5,5, z grubą warstwą ściółki. Ogólnie rzecz biorąc, shiros występują w bardzo trudnych warunkach, prawdopodobnie ze zmniejszoną konkurencją ze strony innych grzybów, mikroorganizmów, owadów i innych naturalnych wrogów.
W północno-wschodnich Chinach matsutake występuje zawsze w czystych drzewostanach Pinus densiflora lub tam, gdzie drzewa te są zmieszane z kilkoma osobnikami Quercus mongolica oraz z warstwami krzewów i ziół zawierających mniej niż 20 gatunków, w tym gatunki Rhododendron , Lespedeza bicolor , Atractilis japonica , Atractylodes japonica , Artemisia , Imperata cylindrica , Peucedanum terebinthaceum , Pedicularis sp. , Platycodon grandiflorus , Polygonatum odoratum , Carex callitrichos. Są one uważane za rośliny wskaźnikowe dla obszarów produkujących matsutake ( Wang i Xie, 1982 ; Sun i wsp., 1989 ; Fu i wsp., 1996 ). We wschodnich Chinach (prowincja Anhui) i na Tajwanie matsutake występuje pod Pinus taiwanensis ( Chen, 1983 ). W południowo-zachodnich Chinach lasy matsutake można podzielić na dwa rodzaje; czyste drzewostany sosnowe lub sosnowe zmieszane z dębami i innymi drzewami liściastymi oraz czyste lasy dębowe lub dębowe zmieszane z sosnami. Gatunki sosny na tym obszarze to P. densata, P. yunnanensis i P. armandii. Gatunki dębu obejmują Q. semicarpifolia ( ryc. 4 ),Q. aquifoliodes, Q. senescens, Q. panosa, Q. gilillana i Q. spinnosa, a inne pospolite drzewa w tych lasach to Castanopsis delavayi, Cyclobalanopsis delavayi, Lithocarpus sphaerocapus i L. dealbatus. Warstwy krzewów i ziół są słabiej rozwinięte i obejmują gatunki rododendronów , trawy takie jak Carex i Festuca oraz gatunki paproci. Gęstość czaszy waha się od 0,6-0,7. Gatunki rododendronów zawsze znajdują się na obszarach produkcji matsutake w Chinach, co wskazuje, że gleby są kwaśne i ubogie.
Quercus semicarpifolia (3000 m npm), Zhongdian, Yunnan.
richolomauber matsutake jest również rzadko spotykany w połączeniu z innymi gatunkami drzew. Czasami występuje pod Pinus pumila i P. koraiensis , na przykład w północno-wschodnich Chinach ( ryc. 5 ), pod Picea meyeri w prowincji Shanxi w Chinach ( Liu, 1991 ), pod Pinus yunnanensis var. pygmaea w południowo-zachodnich Chinach i pod Tsuga chinensis na Tajwanie ( Hu, 1994 ).
Pinus koraensis , Yichun, Heilongjiang.
Owocnikowanie
Primordia Matsutake rozwijają się tuż pod powierzchniową warstwą shiro i potrzebują od 10 do 20 dni, aby otworzyć się na grzyby, w zależności od temperatury gleby, wilgotności i innych czynników. Matsutake owocuje od lipca do początku września w północno-wschodnich Chinach i od lipca do października w południowo-zachodnich Chinach, a plony są ściśle związane z warunkami pogodowymi, zwłaszcza opadami i temperaturą. Ogólnie rzecz biorąc, plony T. matsutake są najwyższe, gdy wiosną występują obfite deszcze, stosunkowo gorące i suche lato oraz wilgotna chłodna jesień. Według Sun (komunikacja osobista) w prowincji Heilongjiang w północno-wschodnich Chinach, dobrych zbiorów można spodziewać się, jeśli temperatura gleby na 100 mm wynosi od 16 do 19 oC i 70 do 100 mm deszczu pada w około 10 opadach między ostatnimi 10 dniami lipca a pierwszymi 10 dniami sierpnia. Alternatywnie, jeśli temperatura gleby wynosi od 19 do 22 o C, dobra produkcja nastąpi, jeśli opady deszczu nie przekroczą 100 mm, rozłożone na osiem opadów. Jeśli jednak temperatura gleby wyraźnie wzrośnie (powyżej 19 o C) lub spadnie zbyt nisko (poniżej 15 o C) przez kilka dni po uformowaniu się zawiązków, zawiązki zanikną i nie będzie owocowania w tym roku.
W Japonii i Korei produkcja matsutake rozpoczyna się, gdy drzewa P. densiflora mają około 20 lat i osiągają maksimum w 40-50-letnich lasach, stopniowo zanikając w ciągu następnych 30-40 lat w miarę narastania ściółki i starzenia się sosen ; ostatecznie zastąpione przez inne gatunki roślin, takie jak dęby liściaste. W Chinach produkcja matsutake rozpoczyna się, gdy sosny mają od 45 do 45 lat, a kończy się, gdy mają około 120 lat ( Sun i in., 1989 ; Wang, 1995 ).
Matsutake: nie jest to normalny grzyb ektomikoryzowy
Po ponad 100-letniej historii badań nad matsutake w Japonii, symbiotyczne połączenie T. matsutake i P. densiflora zostało rozpoznane jako ektomikoryza pasożytnicza lub ektomikoryza o charakterze pasożytniczym ( Masui, 1927 ; Ogawa, 1982 ; Tominaga i Komeyama, 1987 ). Mikolodzy pracujący ostatnio w Japonii ( Gill et al., 2000 ; Guerin-Laguette et al., 2002 ; Yamada et al., 1999a ; Yamada et al., 1999b ; Vaario et al., 2002) ponownie zbadali korzenie mikoryzowe utworzone przez ten związek in situ i in vitro i doszli do wniosku, że są one typowymi ektomikoryzami, chociaż istnieją nietypowe zachowania ( Gill i wsp., 2000 ; Hur i wsp., 2001 ; Vaario i wsp., 2002 ; Yamada i wsp., 1999a ). Saprofityczny charakter T. matsutake został odkryty i zbadany przez Hiromoto (1963 a, b) i innych ( Terashita i Kono, 1987 ; Terashita i wsp., 1995 ; Wang, 1995; Hur i wsp., 2001 ; Vaario i in., 2002 , 2011 ; Wang i Hall, 2006 ; Yamada i in., 2006 , 2010 ). Jednak wszystkie próby hodowli T. matsutake przy użyciu typowych metod uprawy grzybów saprotroficznych zawiodły ( Ogawa, 1978 ; Wang, 1995 ).
Nasze badania sugerują, że matsutake nie jest typowym grzybem ektomikoryzowym, a jej biotrofia obejmuje mutualizm, pasożytnictwo i saprofityzm. Omówiliśmy to wcześniej szczegółowo ( Wang, 1995 , Wang i in., 1997 ; Wang i Hall, 2006 ).
Ochrona i uprawa
Rosnące komercyjne zbiory matsutake z naturalnych lasów zniszczyły środowiska i populacje matsutake w Chinach do tego stopnia, że zbiory dramatycznie spadły w ciągu ostatnich 20 lat. Region Shangri-La jest najważniejszym regionem produkcji matsutake w Chinach. Produkcja na tym obszarze spadła z ponad 700 ton w 1999 roku do około 500 ton po 2010 roku (Yang i in., 2009). Kwestia konserwacji i uprawy matsutake została podniesiona wcześniej. Próby produkcji sadzonek zakażonych matsutake w celu założenia plantacji odniosły niewielki sukces w Chinach lub poza nimi ( Ogawa, 1978 ; Wang, 1995 ; Hu, 1994 ; Gong i in., 1999 ;Guerin-Laguette i wsp., 2000 ; Yamada et al., 2002 ), mimo że technologia infekcji sadzonek matsutake poczyniła znaczne postępy w Japonii i innych krajach ( Yamada et al., 2006 , 2010 ; Park et al., 2007 ). Badania T. matsutake w Chinach koncentrowały się na jego ochronie i sposobach stymulowania owocowania w lasach ( Wang i Xie, 1982 ; Wei i wsp. , 1985 ; Fu i wsp., 1996 ; Gong i wsp., 1999) i podobnie w Japonii i Korei ( Ogawa, 1978 ; Park i in., 1997 ; Koo i Milek, 1998 ) doniesiono, że liczba shiros wzrosła o 9,8%, a owocników wzrosła o 44,7% w eksperymentach działki w Yunnan po trzech latach zarządzania lasami Matsutake. Zamawianie lasów matsutake osobnikom jest skutecznym sposobem zarządzania zasobami matsutake w Yunnan ( Su, 2002 ). Ostatnio wydano lokalne przepisy i utworzono kilka rezerwatów matsutake w prowincjach Jilin, Helongjiang i Yunnan ( Zhou, 2002). Jednak ochrona i zarządzanie lasami matsutake wciąż stanowią duże wyzwania w Chinach ze względu na szereg czynników społecznych, kulturowych i instytucjonalnych (Yang i in., 2009).
Niedawne zastosowanie technologii molekularnej znacznie poszerzyło nasze zrozumienie biologii matsutake ( Lian i wsp., 2003 ; Yu, 2007; Xu i wsp., 2008 , 2010; Wang i wsp., 2013 ; Wang i Chen, 2014 ) . . Mamy nadzieję, że postępy w technologii molekularnej pomogą zapewnić lepsze sposoby ochrony i uprawy grzyba matsutake.
PODZIĘKOWANIE
Niniejszy artykuł został sfinansowany z grantów ze specjalnego funduszu Sci-Tech Innovation System Construction of Yunnan Institute for Tropical Crop Research of Yunnan Province (nr RF2015-5), specjalnego funduszu na rozwój techniczny Yunnan Research Institutions (2015DC014) i chińskiego Projekt szkolenia kadr Akademii Nauk „Światło Zachodu” (nr 326). Chcielibyśmy podziękować Toni Atkinson i Simonowi Egli za redakcję artykułu oraz Shangping Wan i Lin Li za pomoc w zebraniu referencji.
BIBLIOGRAFIA
Chen, ZC, 1983. Ekologia i dystrybucja Tricholoma matsutake var. Formosa na Tajwanie. W: Streszczenia III Międzynarodowego Kongresu Mikologicznego, 28 sierpnia – 3 września 1983 Tokio, Japonia. [ Linki ]Danell, E., 2002. Aktualne badania nad matsutake w Szwecji. W: Hall, IR, Y. Wang, E. Danell, A. Zambonelli (red.), Jadalne grzyby mikoryzowe i ich uprawa, Proceedings of the Second International Conference on Edible Mycorrisal Mushrooms, Christchurch, Nowa Zelandia. Badania upraw i żywności, Christchurch. [ Linki ]Fu, WJ, GB Xu, JS Liu, YJ Lian, 1996. Badania nad rozmieszczeniem i środowiskiem ekologicznym Tricholoma matsutake na obszarach górskich Changbei. Acta Edulis Grzyby 3: 46-50. [ Linki ]Gill, WM, A. Guerin-Laguette, F. Lapeyrie, K. Suzuki, 2000. Matsutake – morfologiczne dowody powstawania ektomikoryzy między Tricholoma matsutake a korzeniami gospodarza w czystym drzewostanie Pinus densiflora . Nowy fitolog 147: 381-388. [ Linki ]Gong, MQ, Y. Chen, FZ Wang, YL Chen, 1999. Song Rong, Yunna Science and Technology Press, Kunming. [ Linki ]Guerin-Laguette, A., L. Vaario, WM Gill, F. Lapeyrie, N. Matsushita, A. Suzuki, 2000. Szybka in vitro ektomikoryzowa infekcja korzeni Pinus densiflora przez Tricholoma matsutake . Mycoscience 41:389-393; doi.org/10.1007/BF02463952. [ Linki ]Guerin-Laguette, A., N. Matsushita, K. Kikuchi, K. Iwase, F. Lapeyrie, A. Suzuki, 2002. Identyfikacja dominującego rybotypu matsutake Tricholoma w Japonii przez charakterystykę odstępnika rDNA IGS1. Badania mikologiczne. 106: 435-443. [ Linki ]Hiromoto, K., 1963a. Życiowa relacja między Pinus densiflora i Armillaria matsutake. I. Składniki wywaru z igieł sosnowych związane z rozwojem Armillaria matsutake . Magazyn Botaniczny 76: 264-272. (W języku japońskim). [ Linki ]Hiromoto, K., 1963b. Życiowa relacja między Pinus densiflora i Armillaria matsutake. II. Mikoryza Pinus densiflora z Armillaria matsutake . Magazyn botaniczny 76: 292-98. (W języku japońskim). [ Linki ]Hosford, D., D. Pilz, R. Molina, R. Amanranthus, 1997. Ekologia i zarządzanie komercyjnie zebranym amerykańskim grzybem matsutake. USDA, Służba Leśna, Stacja Badawcza PNW, Portland. [ Linki ]Hu, HT, 1994. Badanie związku między Pinus taiwanensis a Tricholoma matsutake (I) Pół-aseptyczna mikoryzowa synteza Tricholoma matsutake i Pinus taiwanensis . Kwartalnik Lasu Eksperymentalnego Narodowego Uniwersytetu Tajwanu 8: 47-54. [ Linki ]Hur, TC, KH Ka, SH Joo, T. Terashita, 2001. Charakterystyka amylazy i powiązanych z nią enzymów wytwarzanych przez grzyby ektomikoryzowe Tricholoma matsutake . Mikobiologia 29: 183-189. [ Linki ]Koo, CD, EM Milek, 1998. Analiza finansowa kontroli roślinności dla zrównoważonej produkcji songyi ( Tricholoma matsutake ) w Korei. Dziennik Koreańskiego Towarzystwa Leśnego 87: 519-527. [ Linki ]Kytövuori, I., 1989 Grupa Tricholoma caligutum w Europie i Ameryce Północnej. Karstenia 28: 65-77. [ Linki ]Lian, C., T. Hogetsu, N. Matsushita, A. Guerin-Laguette, K. Suzuki, A. Yamada, 2003. Opracowanie markerów mikrosatelitarnych z grzyba ektomikoryzowego, Tricholoma matsutake, metodą ISSRsuppression-PCR. Mikoryza 13:27-31; doi:10.1007/s00572-002-0193-6. [ Linki ]Liu, B., 1991. Duże grzyby jadalne prowincji Shanxi, Chiny. Shanxi College and University Integrated Press, Taiyuan, Chiny. [ Linki ]Masui, K., 1927. Badanie mikoryz ektotroficznych roślin drzewiastych. Pamiętniki Kolegium Naukowego Uniwersytetu Cesarskiego w Kioto, Seria B 3: 156-214. [ Linki ]Murata, H., K. Babasaki, T. Saegusa, K. Takemoto, A. Yamada, A. Ohta, 2008. Traceability of Asian Matsutake, specjalne grzyby produkowane przez ektomikoryzowe Basidiomycete Tricholoma matsutake, na podstawie DNA opartego na retroelementach markery. Mikrobiologia stosowana i środowiskowa 74: 2023-2031. [ Linki ]Ogawa, M., 1978. Biologia grzyba matsutake. Tsukiji Shokan, Tokio. (W języku japońskim). [ Linki ]Ogawa, M., 1982 W pamięci dr Minoru Hamada, Matsutake Sensei. Transakcje Japońskiego Towarzystwa Mikologicznego 23: 191-93. [ Linki ]Park, H., SH Kim, KS Kim, 1997. Wpływ kontroli warunków środowiskowych na plonowanie grzybów sosnowych w drzewostanach sosnowych w Namwon w Korei. Dziennik Koreańskiego Towarzystwa Leśnego 86: 399-404. [ Linki ]Park, MC, SG Sim, WJ Cheon, 2007. Metody przygotowania młodych sosny zakażonej Tricholoma matsutake poprzez hodowlę aseptycznych sadzonek sosny i T. matsutake . Patent nr US726993. [ Linki ]Sawada, K., 1931. Katalog opisowy grzybów Formosan V. Raport Zakładu Rolnictwa Rządowego Instytutu Badawczego Formozy 51: 1-131. [ Linki ]Su, KM, 2002. Ekologiczne badania lasów matsutake w Chuxong i Zhongdian, Yunnan. Dziennik Grzybów Jadalnych w Chinach 21: 19-20. [ Linki ]Sun, CB, LS Nan, DZ Bei, 1989. Wstępny raport z badania matsutake. Dziennik grzybów jadalnych 5: 7-9. [ Linki ]Terashita, T., M. Kono, 1987. Oczyszczanie i niektóre właściwości proteinaz karboksylowych z Tricholoma matsutake . Transakcje Japońskiego Towarzystwa Mikologicznego 28: 245-256 (po japońsku). [ Linki ]Terashita, T., M. Kono, K. Yoshikawa, J. Shishiyama, 1995. Produktywność enzymów hydrolitycznych przez grzyby mikoryzowe. Mycoscience 36: 221-225. doi: 10.1007/BF02268561. [ Linki ]Tominaga, Y., S. Komeyama, 1987. Praktyka uprawy matsutake. Youken Press, Tokio. [ Linki ]Vaario, LM, A. Guerin-Laguette, N. Matsushima, K. Suzuki, F. Lapeyrie, 2002. Potencjał saprobiczny Tricholoma matsutake : wzrost nad korą sosny potraktowaną środkami powierzchniowo czynnymi. Mikoryza 12:1-5. [ Linki ]Vaario, LM, J. Heinonsalo, P. Spetz, T. Pennanen, J. Heinonen, A. Tervahauta, H. Fritze, 2011. Grzyb ektomikoryzowy Tricholoma matsutake jest fakultatywnym saprotrofem in vitro . Mikoryza 22: 409-418. doi:10.1007/s00572-011-0416-9. [ Linki ]Wang, Y., 1995. Tricholoma matsutake . Praca doktorska. Badania upraw i żywności, University of Otago, Nowa Zelandia. [ Linki ]Wang, Y., YL Chen, 2014. Najnowsze postępy w uprawie grzybów mikoryzowych. W: Solaiman, ZM, LK Abbott, A. Varma (red.). Grzyby mikoryzowe: zastosowanie w zrównoważonym rolnictwie i rekultywacji gruntów. Springer-Verlag, Berlin. str. 375-397. doi:10.1007/978-3-662-45370-4_23. [ Linki ]Wang, Y., N. Cummings, A. Guerin-Lahuette, 2013. Uprawa grzybów mikoryzowych Basidiomycete: Tricholoma , Lactarius i Rhizopogon . W: Zamboneli, A., GM Bonito (red.), Jadalne grzyby mikoryzowe. Springer-Verlag, Berlin. str. 281-304. [ Linki ]Wang, Y., LA Evans, IR Hall, 1997. Grzyby ektomikoryzowe o jadalnych owocnikach. 1. Tricholoma matsutake i gatunki pokrewne. Botanika ekonomiczna 51: 311-327. [ Linki ]Wang, Y., IR Hall, 2006. Matsutake – naturalny bionawóz? W: Raid M. (red.), Handbook of Microbial Biofertilizers. Haworth Press, Binghampton, NY str. 497-541. [ Linki ]Wang, Y., ZX Xie, 1982. Badanie Tricholoma matsutake . Grzyby jadalne 2: 7-8. [ Linki ]Wei, BG, ML Ling, AL Huang, YS Long, DQ Tang, ZF Zhong, 1985. Wstępne badanie Tricholoma matsutake w Guangxi. Grzyby jadalne 6: 1-2. [ Linki ]Xu, J., T. Sha, YC Li, ZW Zhao, ZL Yang, 2008. Rekombinacja i zróżnicowanie genetyczne wśród naturalnych populacji grzyba ektomikoryzowego Tricholoma matsutake z południowo-zachodnich Chin. Ekologia molekularna 17: 1238-1247. [ Linki ]Yamada, A., K. Meada, M. Ohmasa, 1999a. Ectomycorrzial formacja Tricholoma matsutake na Pinus densiflora . Mycoscience 40: 193-198. [ Linki ]Yamada, A., K. Maeda, M. Ohmasa, 1999b. Ektomikoryza izolatów Tricholoma matsutake na siewkach Pinus densiflora in vitro . Mycoscience 40: 455-463. doi:10.1007/BF02461022. [ Linki ]Yamada, A., H. Kobayashi, H. Murata, E. Kalmiş, F. Kalyoncu, M. Fukuda, 2010. Specyficzność ektomikoryzowa in vitro między sosną czerwoną azjatycką Pinus densiflora i Tricholoma matsutake a pokrewnymi gatunkami z lasów Pinaceae i Fagaceae na całym świecie . Mikoryza 20: 333-339. doi:10.1007/s00572-009-0286-6. [ Linki ]Yamada, A., K. Maeda, H. Kobayashi, H. Murata, 2006. Symbioza ektomikoryzowa in vitro między sadzonkami Tricholoma matsutake i Pinus densiflora , która przypomina naturalnie występujące „shiro”. Mikoryza 16: 111-116. [ Linki ]Yamada, A., T. Ogura, M. Ohmasa, 2002. Uprawa niektórych japońskich jadalnych grzybów ektomikoryzowych. W: Hall, I. R, Y. Wang, E. Danell, A. Zambonelli (red.), Jadalne grzyby mikoryzowe i ich uprawa, Proceedings of the Second International Conference on Edible Mycorrisal Mushrooms, Christchurch, Nowa Zelandia. Badania upraw i żywności, Christchurch. [ Linki ]Yang, XF, A. Wilkes, Y. Yang, J. Xu, CS Geslani, X. Yang, F. Gao, J. Yang, FQ Yu, 2007. Badania nad taksonomią i filogenezą grupy matsutake Tricholoma (Tricholomataceae, Agaricales ) i pokrewnych mu gatunków. Praca doktorska, Graduate School of Chinese Academy of Sciences, Pekin. [ Linki ]Zhou, XW, 2002. Przegląd badań nad Tricholoma matsutake . Acta Edulis Fungi 9: 50-56. [ Linki ]
Żródło: >>> https://www.scielo.org.mx/scielo.php?pid=S0187-31802017000200055&script=sci_arttext&tlng=en
Wiesław Kamiński(http://www.NaGrzyby.pl)