Smardz stożkowaty – Morchella conica

Owocnik – do 12 cm wysokości, kapelusz zajmuje 1/2 – 2/3 wysokości trzonu i jest stożkowaty, wyciągnięty; brzeg kapelusza mniej lub bardziej zatokowo przyrośnięty; silne listwy podłużne biegną wyraźnie równolegle z góry na dół i są powiązane między sobą bardzo różnie wyrośniętymi, słabymi listwami poprzecznymi; barwa waha się między szarobrunatną a oliwkowobrunatną, przy czym żebra na starość czarnieją; w środku jest pusty.

Trzon – węższy od główki (1/2 – 2/3 średnicy główki) i nieco krótszy; białoochrowy; powierzchnia pokryta drobnymi ziarenkami; pusty w środku.

Miąższ – białawy, kremowy.

Wysyp zarodników – białawy.

Wystepowanie – rośnie w lasach nadrzecznych i świerkowych, na brzegach lasów i dróg, na składowiskach drewna. W Polsce dość rzadki; częściej spotykany w górach; pojawia się w zależności od długości zimy, od marca do końca maja.

Zastosowanie – bardzo smaczny grzyb.

Możliwość popełnienia pomyłki – niezbyt wprawni grzybiarze mogą mylić smardza z trującą piestrzenicą kasztanowatą.

Uwagi ogólne – smardz stożkowaty, podobnie jak inne gatunki tego grzyba ( smardz jadalny, smardz wyniosły, smardz grubonogi, smardzówka czeska), a także piestrzenica, piestrzyca i uchówka, należą do klasy workowców. Smardze występują w strefie klimatu umiarkowanego półkuli północnej, a także w Australii. Do smardza stożkowatego podobne są smardz jadalny ( Morchella esculenta) oraz smardz wyniosły ( Morchella elata). Należy pamiętać, że smardz stożkowaty i smardz wyniosły posiadają regularne żeberkowanie kapelusza, a smardz jadalny – nie.

conica – znaczy stożkowata

Więcej w portalowym atlasie >>> KLIKNIJ

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Inne grzyby wiosny

>1< >2< >3< >4< >5<