
Owocnik: 7-20cm średnicy, u młodych osobników półkolisty, później poduchowato wypukły, starszy płasko rozpostarty, spłaszczony, matowy. Białawobrunatnoszarawy z czasem także brudnobrązowożółty lecz od brzegów przebarwiający się na czerwonawo. Nagi lub lekko zamszowy. Przeważnie nieco lepki dający się ugniatać.
Rurki: 15-25mm długie, przy trzonie wygięte, początkowo żółte lub soczysto żółte, później żółtawozielone. na przecięciu błękitnieją.
Pory: drobne, młode cytrynowożółtawe, potem szybko stają się czerwone ewentualnie karminowoczerwone, przy brzegu kapelusza troszkę jaśniejsze.
Trzon: 6-12(20)cm wysoki i 3-5cm gruby. za młodu pękaty brzuchowatobulwiasty, później mniej więcej walcowaty: przy tym podstawa może być nieco zaostrzona. W górnej części żółty, w dolnej krwisty, pokryty na całej powierzchni czerwoną lub purpurowokrwistą siateczką o drobnych, później wzdłużnych oczkach lekko wypukłych, z drobnymi punkcikami.
Miąższ: w kapeluszu twardy, w trzonie miękki. Żywocytrynowożółty, ponad rurkami i w trzonie bardziej żółty, lekko błękitniejący. Po pewnym czasie jaśnieje i staje się szarożółtawy. Smak słaby, zapach łagodny.
Wysyp zarodników: oliwkowy.
Występowanie: rzadki, od lata do jesieni w ciepłych świetlistych lasach liściastych, szczególnie pod dębami i bukami, na glebach wapiennych.
Zastosowanie: niejadalny - trujący przynajmniej w stanie surowym.
Możliwość popełnienia pomyłki: z innymi podobnymi "purpurowymi borowikami" jak: Boletus rhodopurpureus , Boletus lupinus , Boletus splendidus
Uwagi ogólne: rhodoxanthus znaczy "różowy i żółty"
Gatunek znajduje się na polskiej czerwonej liście.
Status na Czerwonej Liście: E- wymierający