Link do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ
Owocnik- brązowożółty, jasnobrązowy do ciemnobrązowego, na skórce znajduje się wiele białych regularnie rozmieszczonych łatek, z czasem spłukiwane przez deszcz zanikają. Kapelusz 4-12cm średnicy, młody półkulisty, potem wypukły i płaski, powierzchnia wilgotna nieco lepka, sucha jedwabista, brzeg wyraźnie prążkowany, długo podwinięty.
Blaszki- białe, gęste, wolne; ostrza z białymi kłaczkami.
Trzon- biały; 5-15cm x 1-2.5cm, równogruby, podstawa bulwiasto zgrubiała, z ostro zaznaczonym brzegiem, młody pełny, z wiekiem pusty.
Pierścień- błoniasty, zwisający, górna powierzchnia pierścienia gładka, nie prążkowana, resztki osłony w postaci jednego lub kilku wałeczkowatych pierścieni nad bulwką.
Bulwa- posiada zgrubienie zagięte do wewnątrz tak zwana skarpetą taternicka.
Miąższ- biały, kruchy, posiada słaby zapach rzodkwi, smak łagodny.
Wysyp zarodników- biały.
Występowanie- pospolity. od lata do jesieni, pojedynczo lub w grupach w lasach liściastych i iglastych, częstszy w suchych lasach sosnowych na piaskach. i glebach kwaśnych, jak i w górskich lasach świerkowych.
Zastosowanie- silnie trujący!!!
Możliwość popełnienia pomyłki- podobnie zabarwiona brązowa forma Muchomor czerwony Amanita muscaria . Jadalny Muchomor twardawy Amanita excelsa i Muchomor czerwieniejący Amanita rubescens
Uwagi- jest to grzyb silnie trujący jako objawy zatrucia występują: nudności, wymioty, rozwolnienie, a nieco później halucynacje, zaburzenia wzrokowe, i utrata przytomności. Konieczne leczenie szpiltalne.
Inne nazwy zwyczajowe- muchomór panterowy, pstrokaty, cętkowany, muchar plamisty, bełdka pstrokata.
18.09.2010 Wola Niżna
