linka do atlasu na portalu >>> KLIKNIJ Owocnik : do podłoża przyrasta bokiem, trzonu brak. Szerokość 15-25 cm, grubość 8-15 cm, kształt początkowo bulwiasty, później płaski lub kopytkowaty. Powierzchnia szara, z czasem ciemniejąca, czasami spękana. Jest gładka lub delikatnie zamszowa, czasami zielona od porastających ją glonów i nieregularnie, koncentrycznie strefowana. Skórka jest twarda, brzeg kapelusza szeroki, zaokrąglony.
Hymenofor rurkowaty. Rurki tworzą wiele warstw, każda ma grubość do 5 mm. Są tej samej barwy co owocnik, lub jaśniejsze. Pory rurek bardzo drobne, okrągłe.
Miąższ grubości do 2 cm. Jest zdrewniały, strefowany i ma kolor od ciemnordzawobrązowego do kasztanowobrązowego.
Wysyp zarodników biały. Zarodniki bezbarwne, o rozmiarach 4-6,5 × 4-5,5 μm.
Występowanie
W Polsce jest bardzo pospolity. Występuje najczęściej w nadrzecznych lasach, nad potokami, w sadach, ogrodach . Głównie na wierzbach, ale także na innych drzewach liściastych np buku, grabie i innych.
Znaczenie
Grzyb wieloletni, mogący żyć 10-15 lat. Głównie pasożyt atakujący żywe drzewa. Wywołuje białą zgniliznę drewna. Jest niejadalny.
Dawniej pocięte na plasterki i dobrze wysuszone owocniki wykorzystywane były do sporządzania tzw. hubek do rozniecania ognia za pomocą krzesiwa. Stąd pochodzą nazwy huba ogniowa, czyreń ogniowy, żagiew ogniowa, żagiew płomienna i czyr ogniowy.
Źródło : Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda- Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa PWRiL '85r
02.11.2010 Konin, hałdy pokopalniane
