link do atlasu na portalu>>> KLIKNIJ
Owocnik - Kapelusz masywny, bardzo mięsisty i względnie twardy, jędrny, 5-12(-15) cm średnicy, za młodu prawie kulisty, z wiekiem spłaszczony i trochę wklęsły, barwy szarozielonej, białogrynszpanowej, na brzegu mlecznozielonkawej wpadającej nawet w jasnopłową. Brzeg początkowo ostry, później raczej tępy i często falisty lub spękany promienisto, na starość krótko, lecz grubo karbowany. Skórka gruba, sucha, przyrośnięta tak silnie, że tylko w okresie wilgotnej pogody można ją miejscami trochę zedrzeć od brzegu, przeważnie razem z miąższem; ma ona wygląd mączysty i najczęściej jest popękana na małe poletka, nieraz tak drobne, że sprawiają wrażenie brodawek; bliżej brzegu kapelusza poletka są znacznie większe i jaśniejsze.
Blaszki - białe, później jasnokremowe, zwykle wolne, niektóre rozwidlone przy trzonie; pomiędzy nimi występują wyraźne zmarszczki, a czasem pojawiają się blaszeczki.
Trzon - masywny, zwykle równo gruby lub trochę rozdęty, 2-9x2-4 cm, gładki, u szczytu nieco mączysty, biały u podstawy niekiedy nabiegły beżowo, pełny z wiekiem watowaty.
Miąższ - gruby, jędrny, biały, prawie zupełnie pozbawiony zapachu, chociaż na świeżo może nieznacznie pachnieć owocami, a na starość serem. Smak łagodny.
Wysyp zarodników - prawie całkowicie biały. Zarodniki dosyć zmienne w kształcie, od kulistawych do elipsoidalnych, rozmaicie urzeźbione, o brodawkach bardzo malutkich do zupełnie dużych.
Występowanie - w Polsce dość częsty, ale występuje pojedynczo, najwyżej w grupach po kilka. Spotykany jest w lasach jasnych, prześwietlonych, liściastych (buczynach, dąbrowach, grądach) oraz mieszanych.
Zastosowanie - jest to jeden z najlepszych jadalnych gołąbków.
Uwagi - jest on tak charakterystyczny dzięki szarozielonkawej lub mlecznogrynszpanowej barwie dużego kapelusza oraz łagodnemu smakowi, że identyfikacja jego zwykle nie budzi żadnych wątpliwości.
Grzebień,17-07-2010
