Owocnik - duży masywny ale ubarwienie niepozorne i często niezauważalna w mikoryzie z topolami.
Kapelusz - o średnicy od 60 do 120 mm. W kolorze jasnobrązowy, jasnoszarawobrązowy do czerwonobrązowego. Centralna część ciemniejsza i bez garbka. W kształcie wypukły do rozpostartego, o długo podwiniętym brzegu. W miarę dojrzewania brzeg nieregularnie pofalowany. Powierzchnia gładka i naga. W porze wilgotnej nieco lepka, a podczas pory suchej błyszcząca i lśniąca. Często spękana. Skórka ściągalna.
Blaszki - białe, z wiekiem czerwonawobrązowe poczynając od ostrzy, wąskie, wykrojone, ostrza gładkie.
Trzon - biały z wzdłużnymi włókienkami, brązowieje poczynając od podstawy, bez pierścienia; często powyginany, podstawa może być rozszerzona, maczugowata; pełny, twardy.
Miąższ - biały, czerwonobrązowawy pod skórką kapelusza; w kapeluszu gruby;
Zapach - mączny
Smak - łagodny do gorzkawego, mączny.
Wysyp zarodników - biały. Zarodniki prawie kuliste do szerokoelipsoidalnych, bezbarwne, gładkie, wewnątrz z kroplami
Występowanie - Rzadka. Owocniki wyrastają późną jesienią (od października do grudnia), pojedynczo i w grupach, często w kępkach, pod topolami (bardzo rzadko w lasach). Często tworzy czarcie kręgi, w których można się doliczyć nawet 300 sztuk. Występuje na nizinach, w parkach, przy topolach niekiedy w ogrodach, jeśli w poblizu rosną osiki; w górach występuje rzadko.
Zastosowanie - Jadalna ale niezbyt smaczna. Z uwagi na podobieństwo do innych trujących gąsek przy jej zbieraniu należy zachować dużą ostrożność.
Czerwona lista V - gatunek narażony na wymarcie
Możliwość popełnienia pomyłki - podobnie wyglądają: - gąska rosista (Tricholoma pessundatum) , rosnąca w lasach iglastych,
trująca - gąska białobrunatna (Tricholoma albobrunneum) rosnąca również w lasach iglastych,
trująca - gąska ogorzała inaczej bukowa (Tricholoma ustale), o wyraźnie gorzkim smaku.
niejadalna - gąska dębowa (Trichomola ustalcides) trzon na górze wyraźnie biały, silny mączny zapach, bardzo gorzka
Link do atlasu:>>> KLIKNIJ
